Drogi, dróżki, ścieżki...

Odkryłam nowe polne dróżki. Jedne znalazłam sama, inne ktoś mi pokazał. Cudownie jest mieć jeszcze tyle do odkrycia... Oderwać się, pójść przed siebie i dać się zaskoczyć tym co za zakrętem, co czeka na końcu drogi. Dzielę się z Wami pięknem polskich ścieżek i refleksją nad "drogą" , nad słowem które ma różne znaczenia, głębsze i takie zwyczajne... Korzystając z pięknej pogody pozwoliłam, żeby droga wypełniła mój czas i przestrzeń...

Kto wie, co zakręt bliski kryje,

Drzwi tajemnicy, dziwną ścieżkę.

Tylem ją razy w zyciu mijał, 

Aż przyjdzie chwila, gdy nareszcie

Otworzy mi się droga nowa.

Tam, dokąd księżyc nam się chowa,

I zaprowadzi mnie najdalej,

Ta, skąd nad Ziemią Słońce wstaje. ( J.R.R.Tolkien)

                                    " O każdej drodze lubię myśleć,
                                       że jest ona drogą bez końca,
                                       że biegnie dookoła świata..."
                                                     ( Ryszard Kapuściński )